Barbara Wysoczańska

Akcja książki umieszczona została w Nowym Jorku w 1950 roku. To tam po przeżyciu II Wojny Światowej w Polsce, osiada fotograf Konrad Rogowski wraz z córką i szwagierką. W trakcie wojny był żołnierzem Armii Krajowej i wykorzystując najlepiej jak potrafił swój zawód wykonywał zdjęcia dokumentujące okrucieństwo nazistów i sowietów. Wyjazd z kraju miał mu umożliwić ich publikację, ale głównym powodem była jego córka, której chciał pomóc. Przyświecał mu jeszcze jeden cel, którym było znalezienie nazisty Rudolfa Schultego, który mocno wpłynął na losy jego rodziny. Poszukiwania Schultego połączyły go z aktorką Lauren Evans, ponieważ dostał informację, że ona może wiedzieć, gdzie Schulte się ukrywa. Za sprawą Lauren dostajemy obraz nowojorskiej socjety, która pod fasadą świetności i popularności kryje zepsucie. Sama Lauren kryje w sobie tajemnicę własnej przeszłości, którą skrzętnie ukrywa przed blaskiem fleszy i kamer. Trochę nie wiem co myśleć o tej książce, bo zabrakło mi więcej momentów ze świata kina. Życie Konrada jak i Lauren obfituje w przykre, a wręcz mogę napisać tragiczne momenty. Autorka stworzyła nieidealne postacie, którym pozwoliła powoli dojrzeć i dojść do ujrzenia swoich błędów z przeszłości. I ja to doceniam, bo mam poczucie ich warstwowości, ale jednocześnie nie potrafiłam wczuć się w ich kreację. Też były momenty, gdzie trochę mnie zniechęcali do siebie swoimi decyzjami i chociaż wiem skąd to się bierze to nie zmienia faktu, że brała mnie lekka irytacja. Co do ich relacji uczuciowej to rozgrywa się bardzo powoli i nawet mi to pasowało do nich, bo dzięki temu najpierw można było ujrzeć każde z nich z osobna. Ważną postacią jest Helena, szwagierka Konrada, która też niesie ze sobą wojenne brzemię i jej decyzje rzucają cień na innych bohaterów, ale to właśnie jej mimo wszystko potrafiłam najbardziej współczuć. Sięgnęłam po twórczość autorki, bo słyszałam wiele dobrego i widzę skąd się to bierze, ale akurat przy tej historii nie poczułam nic więcej ponad to co przyswoiłam w fabule.